Η διεθνής συμφωνία ACCOBAMS αναγνωρίζει την περιοχή ως κρίσιμη για τη διατήρηση των θαλάσσιων θηλαστικών, ωστόσο η Ελλάδα όχι μόνο δεν λαμβάνει μέτρα προστασίας, αλλά επιτρέπει σεισμικές έρευνες και προετοιμάζει εξορύξεις. Σύμφωνα με την Επιτροπή Φύση 2000, συμβουλευτικό όργανο του κράτους, το εγκεκριμένο πρόγραμμα απειλεί τόσο τη βιοποικιλότητα όσο και βασικούς πυλώνες της τοπικής οικονομίας, όπως τον τουρισμό και την πρωτογενή παραγωγή. Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν σοβαρά ατυχήματα, εκρήξεις, διαρκή ρύπανση και καταστροφές, ενώ το εξορυκτικό πεδίο βρίσκεται πάνω στο ενεργό σεισμικό ρήγμα του Ελληνικού Τόξου.
Οι σεισμικές έρευνες του 2022–2024, που έγιναν με συνεχείς ηχοβολισμούς, προκάλεσαν εύλογη ανησυχία για τις επιπτώσεις τους στα θαλάσσια θηλαστικά, τα οποία κινδυνεύουν από απώλεια προσανατολισμού, τραυματισμούς και θάνατο. Παρά τις καταγγελίες, οι έρευνες ξεκίνησαν χωρίς ενημέρωση, με μη τήρηση των περιβαλλοντικών όρων και χωρίς πραγματικό ανεξάρτητο έλεγχο, αφού η υποτιθέμενη «Διακριτή Μονάδα Περιβάλλοντος» αποτελούνταν από στελέχη της ίδιας της ExxonMobil.
Αν διαπιστωθεί η ύπαρξη κοιτασμάτων, το επόμενο βήμα θα είναι οι δοκιμαστικές γεωτρήσεις. Το μεγαλύτερο πετρελαϊκό ατύχημα στην ιστορία, το 2010 στον Κόλπο του Μεξικού έγινε σε δοκιμαστική γεώτρηση σε βάθος βυθού περίπου 1500μ, ενώ η εξορύξεις στις θάλασσες της Κρήτης σχεδιάζεται να γίνουν σε ανεξερεύνητα βάθη περίπου 4000μ. Συγκριτικά, η εξόρυξη στον Πρίνο γίνεται περίπου στα 50 μέτρα. Παράλληλα σχεδιάζεται και η δημιουργία λιμανιών, και εγκαταστάσεων στη στεριά, έργα που συχνά επιδοτούνται από δημόσιους πόρους. Το παράδειγμα της Κύπρου και όλου του πλανήτη, δείχνει πώς τέτοιες εγκαταστάσεις προκαλούν πολύ σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά, τα μέσα ενημέρωσης προβάλλουν το αφήγημα περί «πλούσιων κοιτασμάτων» και «χιλιάδων θέσεων εργασίας», ενώ στην πραγματικότητα οι εταιρείες αποκομίζουν τα μεγαλύτερα κέρδη της ιστορίας τους και οι τοπικές κοινωνίες όχι μόνο δεν ωφελούνται αλλά αντίθετα καταδικάζονται σε απώλεια εισοδήματος και συρρίκνωση των θέσεων εργασίας στον τουρισμό και στην αλιεία.
Η ExxonMobil και η Chevron έχουν μακρύ ιστορικό περιβαλλοντικών καταστροφών και παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων επιδοτούνται έμμεσα μέσω των κοινωνικών και περιβαλλοντικών τελών που πληρώνουν οι πολίτες. Ο ίδιος ο ΟΗΕ έχει καταγγείλει την «τραγική απληστία» του κλάδου, καλώντας τις κυβερνήσεις να φορολογήσουν τα υπερκέρδη.
Σε αντίθεση με την Ισπανία, όπου η Περιφέρεια Καναρίων Νήσων και η τοπική κοινωνία κατάφεραν να αποτρέψουν παρόμοια σχέδια και να θεσμοθετήσουν προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές, η Ελληνική Τάφρος, αν και έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως περιοχή σημαντική για τα θαλάσσια θηλαστικά (IMMA), παραμένει χωρίς θεσμική προστασία. Παρά τις κυβερνητικές δεσμεύσεις για περιορισμό των εξορύξεων, το 2025 προκηρύχθηκε νέος διαγωνισμός για τη Νότια Κρήτη και για περιοχή νότια της Πελοποννήσου.
Η εξορυκτική στρατηγική παρουσιάζεται ως μέσο γεωπολιτικής ενίσχυσης της Ελλάδας, όμως η εμπειρία δείχνει πολύ καθαρά ότι οι υδρογονάνθρακες συνδέονται πάντα και παντού με συγκρούσεις και αστάθεια, ειδικά στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ιδρύθηκε το 2022 από 19 οργανώσεις η Πανελλαδική Συνέλευσηγια την Προστασία της Ελληνικής Τάφρου, η οποία καλεί πολίτες και οργανώσεις να υπογράψουν την έκκληση για τη διαφύλαξη ενός ανεκτίμητου φυσικού πλούτου.
Το βίντεο διαρκεί περίπου 20’.
Πρωτοβουλία Κρήτης ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων
#ΗΚρήτηΛέειΟΧΙστιςΕξορύξεις
#HellenicTrenchSOS
#SaveGreekSeas